„Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” - Słowo Administratora Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej na I Niedzielę Wielkiego Postu, 2012 r.


Drodzy Siostry i Bracia!


Na początku drogi wielkopostnej, w Środę Popielcową, przeżyliśmy wymowny obrzęd posypania głów popiołem, który uświadomił nam naszą przemijalność i grzeszność w obliczu majestatu i świętości Boga. Tę prawdę wyrażały znaczące słowa, które towarzyszyły temu obrzędowi: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz” (por. Rdz. 3, 19), „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 15). Obie te formuły przypomniały nam o potrzebie przeżywania Wielkiego Postu i całego życia w atmosferze głębokiej refleksji nad słowem Bożym i w duchu modlitwy oraz szczerej przemiany naszych serc i życiowych postaw.

Co Bóg, w dzisiejszej Liturgii Słowa, pragnie nam podpowiedzieć na nasze wielkopostne zamyślenia i drogi życiowe, w oczekiwaniu na radość paschalną?

Oto w czytaniu pierwszym z Księgi Rodzaju usłyszeliśmy opowiadanie o potopie (Rdz 9, 8-15), ukazujące nam sprawiedliwego Boga. Noe i jego rodzina, w nagrodę za wierność i przestrzeganie prawa Bożego, zostają ocaleni z potopu. Cieszą się błogosławieństwem Boga, który zawiera z nimi przymierze, czego widocznym znakiem jest tęcza, symbolizująca Jego miłosierdzie i dobroć.

Do tego cudownego ocalenia Noego i jego bliskich nawiązał św. Piotr w swoim Pierwszym Liście (1P 3, 18-22), widząc w tym wydarzeniu zapowiedź chrztu świętego. Podczas, gdy dla ludzi złych wody potopu były niszczącym żywiołem i narzędziem kary, to dla Noego i jego rodziny, którzy bali się Boga, stały się znakiem ocalenia i błogosławieństwa. Podobnie woda chrztu jest znakiem zbawienia, w którym Chrystus – przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie – otwiera swoim wyznawcom nadzieję na życie w Królestwie niebieskim. To Królestwo zaczyna się już na ziemi i jest tam, gdzie wierzący w Chrystusa starają się żyć według zasad Jego Ewangelii; i tam, gdzie nieraz od nich przez swoją słabość odchodzą, ale zdobywają się na refleksję, czynią rachunek sumienia i szybko wracają do Boga.

Pan Jezus, który spędził 40 dni na pustyni, gdzie był kuszony przez szatana (Mk 1, 12-15), uczy nas, że droga do Jego Królestwa wiedzie przez wytrwałą walkę z pokusą do grzechu. Wiemy, że Jezus z tej próby wyszedł zwycięsko (Mt 4, 1-8; Łk 4, 1-13), przez co potwierdził swoje mesjańskie posłannictwo oraz obietnicę udziału w Królestwie Bożym dla tych, którzy się nawrócą i uwierzą w Ewangelię.

Drodzy Siostry i Bracia!

Zachęceni tą wspaniałą obietnicą Jezusa, podejmijmy trud wielkopostnej przemiany i umacniajmy naszą wiarę. Wierzmy, że każda pozornie jałowa pustynia może się stać, z pomocą Jezusa, ziemią życiodajną – miejscem spotkania człowieka z Bogiem, jego duchowego odrodzenia, nowego rozkwitu i owocowania osłabłej miłości. W ten sposób może się dokonać oczekiwana przez Boga przemiana ludzkiego życia.

„Umie Bóg odmienić wyroki swoje, jeśli my odmienimy złości nasze. Pokutujmy i wracajmy do Boga naszego, a On sam uleczy rany nasze” – zachęca nas wielki narodowy kaznodzieja ks. Piotr Skarga, którego w tym roku wspominamy szczególnie, z okazji 400-lecia jego śmierci. Przytoczone słowa, zawarte w jednym z jego słynnych kazań sejmowych, widnieją na zachowanej szczęśliwie tablicy ku pamięci tegoż kaznodziei, w dawnym kościele Jezuitów we Lwowie.

Na drogi wielkopostnej przemiany Kościół daje nam niezwykle cenne środki, do których należą: bogata liturgia słowa, Gorzkie Żale i Droga Krzyżowa, rekolekcje i spowiedź oraz modlitwa wspólnotowa i osobista. Niech pomagają nam zbliżyć się do Boga i otworzyć szeroko nasze serca i dłonie na potrzeby bliźnich. Niech wyraża się to w codziennej trosce o siebie, w pogłębionej i odpowiedzialnej miłości w małżeństwach, rodzinach i wspólnotach oraz w dobrych uczynkach i gestach, darowanych innym w każdym miejscu i czasie. Bądźmy zawsze szczególnie wrażliwi na chorych, cierpiących, samotnych i biednych.

Ojciec Święty Benedykt XVI przypomina, że troska o bliźniego to nieustanne pragnienie jego dobra pod każdym względem: fizycznym, moralnym i duchowym. A ponieważ we współczesnej kulturze są obecne nurty, które nie odróżniają dobra od zła, tym bardziej trzeba z mocą podkreślać, że „dobro istnieje i zwycięża, ponieważ Bóg . Dobrem jest to, co rodzi, chroni i promuje życie, braterstwo i wspólnotę (…). Uczniowie Pana, zjednoczeni z Chrystusem przez Eucharystię, żyją
w jedności, która łączy ich niczym członki jednego ciała. To oznacza, że bliźni należy do mnie; jego życie, jego zbawienie wiążą się z moim życiem i moim zbawieniem (…). W Kościele, który jest mistycznym ciałem Chrystusa, występuje ta wzajemność: wspólnota nieustannie pokutuje i błaga o przebaczenie grzechów swoich synów, ale też nieustannie weseli się i cieszy świadectwami cnót i miłości, które w niej się pojawiają” (Benedykt XVI, Orędzie na Wielki Post 2012).

Drodzy Siostry i Bracia!

Tegoroczny Wielki Post przeżywamy w duchu wdzięczności Bogu za 20 lat istnienia Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej, za Jej dotychczasowych, gorliwych Pasterzy – Biskupów Jana i Wacława oraz oddanych sprawie Bożej kapłanów, członków życia konsekrowanego i wiernych świeckich.

Umacniajmy naszą więź z Kościołem, który jest naszym domem. Budujmy go w naszych sercach i wspólnotach; brońmy go, gdy zaistnieje taka potrzeba i módlmy się za niego.

Niech na wielkopostnych drogach naszej refleksji i przemiany oraz ufnej modlitwy o wybór nowego Pasterza naszej Diecezji, towarzyszy nam opieka i wstawiennictwo naszych świętych Patronów.

Niech Matka Odkupiciela wyprasza nam nieustannie błogosławieństwo Boga Ojca, i Syna, i Ducha Świętego!





Biskup Mariusz Leszczyński
Administrator
Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej

Zamość, 26 lutego 2012 r.

Źródło: http://www.diecezja.zam-lub.pl/art720666,0-1683

 [1] 

Powrót